Αλκιβιάδης Τζούφης, Συμβολαιογράφος (+2.1.1996)
Ο αείμνηστος Γεώργιος Τζοάνος και η σύζυγός του Πολυξένη Τζοάνου δωρητές του οικοπέδου στο οποίο ανεγέρθηκε το Φοιτητικό Οικοτροφείο “ο Άγιος Δημήτριος” στη Θεσσαλονίκη, ζήτησαν με τη διαθήκη τους, να κτισθει σ’ αυτό οίκημα, το οποίο να εξυπηρετεί τούς χριστιανούς φοιτητές.
Την διαθήκη συνέταξε ως Συμβολαιογράφος ο Αλκιβιάδης Τζούφης, ο οποίος ήταν τότε και Πρόεδρος της ΓΕΧΑ, ανέθεσε δε το έργο της ανοικοδομήσεως στον σύλλογο της ΓΕΧΑ Θεσσαλονίκης.
Όμως οι συγγενείς του διαθέτου, όταν δημοσιεύθηκε η διαθήκη του θείου τους, την προσέβαλαν. Αλλ’ η θερμη προσευχή του Αλκιβιάδη Τζούφη και οι ειδικές Θείες Λειτουργίες στις δύσκολες εκείνες ημέρες, απεκάλυψαν τον ψυχικό του πλούτο. Θερμό αίτημα της προσευχής του ήταν, ο «ετάζων νεφρούς και καρδίας» παντογνώστης Κυριος, να φανερώσει την αλήθεια. Να αποδώσει Εκείνος το δίκαιο. Τελικώς το δικαστήριο τον δικαίωσε, και ο ίδιος έδωσε τη συγχώρηση μέσα από την καρδιά του σ’ όλους εκείνους, οι οποίοι τον συκοφάντησαν.
Χαρακτηριστικό της πνευματοκίνητης καρδίας του είναι τα λόγια του κατά την παραίτησή του, λόγω ηλικίας, από Προέδρου της ΓΕΧΑ Θεσσαλονίκης.
«Υπηρέτησα ως αξιωματικός επί πενήντα χρόνια το έργο του Χριστού μας στη θέση του Προέδρου της ΓΕΧΑ. Θα συνεχίσω με όσες δυνάμεις μου απομένουν να τον υπηρετώ και ως απλός στρατιώτης”.
Οι ψαλμοί του Δαυΐδ ήσαν ο αχώριστος σύντροφος του, ιδιαιτέρως κατά τον πόλεμο του 1940, κατά τον οποίο υπηρέτησε στην πρώτη γραμμή του μετώπου ως διαβιβαστής. Ήταν ο πρώτος που πήρε την διαταγή της οποσθοχωρήσεως λόγω της εισβολής των Γερμανών, για να την διαβιβάση στον Διοικητή του μέσα σε λυγμούς και δάκρυα. Έβγαλε τότε το μικρό ψαλτηράκι από την τσέπη του και άρχισε να διαβάζει τον 43ον ψαλμό κλαίγοντας.
“Εξεγέρθητι· ινατί υπνοίς, Κυριε; ανάστηθι και μη απώση εις τέλος” (Ψαλμ. μδ’ 24).